به زور آزادنويسي نكنيد بلكه بگذاريد موقعش برسد. زماني كه يك مشكلي برايتان پيش آمد و از همه طرف در بن بست بوديد به نوشتن روبياوريد. در اين زمان تنها نوشتن مي تواند مشكل را حل كند. البته اگر عادت به نوشتن داريد براي برنامه ريزي آينده هم مي توانيد آزاد نويسي كنيد. در آن زمان افقهاي دوردست تري قابل دستيابي است. اگر شما در حالت رهايي هم مي نويسيد در واقع قبل از اينكه مشكلي فرابرسد آن را مورد مطالعه قرار مي دهيد و راههاي مقابله با آن را پيدا مي كنيد و اين به موفقيت شما بسيار كمك مي كند. در واقع علاج واقعه قبل از وقوع مي كنيد و قدرت پيش بيني تان افزايش يافته و گستره ديتان افزايش مي يابد و در آن تصميم به مراتب خوبتري خواهيد داشت.

يكي مي گفت من از چشمانم بدي ديدم ولي از نوشتن نديدم.