موقعی که غمی دلتان را فرا گرفت بنویسید. موقعی که به مشکل لاینحلی برخورد کردید بنویسید. موقعی در تمام دنیا یک ستاره هم ندارید بنویسید. موقعی که احساس می کنید بدبیاری می آورید بنویسید. من باورم این است که دوای تمام دردها را اگر در حوزه توان بشر باشد فقط و فقط در نوشتن است. اگر قرار است بشر دردی را دوا کند بهترین راه و کم هزینه ترین راه همان نوشتن است. پس بنویسید و نتایج معجزه آسای آن را ببینید. آنهاییکه موفق شده اند بدون شک یک نویسنده قهار مسائل روزمره هستند ولی به روی خود نمی آورند یا اینکه نمی خواهند این راز بزرگ را فاش کنند. شاید آنها کمی حسود هستند.

شما به هیچی گوش نکنید فقط و فقط در هر موقعی که خواستید مسئله ای را حل کنید دست به قلم و کاغذ ببرید و از هر جایی که دلتان می خواهد شروع کنید و فقط هدفتان را حل مشکل در نظر بگیرید.

نوشتن گستره دید و نگرش ما را وسیع می کند و تصمیمات ما را از نگاه کوتاه مدت به یک بینش منطقی و عاقلانه سوق می دهد. نوشتن جزئیات را برای ما روشن تر می کند. اگر ما در رفتار یا عملکرد مشکل داریم نوشتن را آنقدر ادامه می دهیم تا به مشکلات مربوطه برسیم و آنها را حل کنیم.

حل مشکلات با نوشتن یک راز است که فقط افراد موفق به آن پی برده اند. چرا فقط و فقط افراد موفق می توانند خاطرات خود را چاپ کنند چون فقط آنها واقعاً می نویسند. راز نوشتن به نظر من مهمترین راز زندگی است که باید تشریح و تبیین شود.