یکی از علل اصلی موفقیت دکتر حسین پور را من در نحوه تغذیه و دقت وافر در این امر می دانم. با حسابگری بالا در این مورد عمل می کردند. یکی از همکاران دکتر تعریف می کرد در یکی از مأموریتها برای انجام تستهای میدانی در سد چادگان به شهر چادگان اعزام شده بودیم که اتفاقاً دکتر هم به علت اهمیت آن آمده بود. یکی از همکاران برای صبحانه املت درست کردند و خیلی گرسنه بودیم همگی خوردیم تنها کسی که نخورد دکتر بود. هرچند آن همکار تا حدی ناراحت شد که چرا دکتر نخورد ولی دکتر برای تغذیه خود برنامه داشت و اگر این برنامه ریزی را نداشت قطعاً به این مرحله از رشد و تعالی نمی رسید.

کسانی که می خواهند رشد کنند باید بدانند که اهمیت تغذیه کمتر از مسائل انگیزه و روح نیست. اگر غذای سالم نخوریم رشد دچار مشکل می شود. البته املت غذای بسیار خوبی است ولی دکتر در مراتب بالایی از برنامه تغذیه قرار داشتند.

ذکر این نکته در واقع می تواند همه مسائل را در خصوص تغذیه و رشد دکتر در برنامه های تغذیه به ما نشان دهد که در بیشتر روزها دکتر فقط با یک لیوان شیر سر می کرد یا بعضی وقتها فقط به یک عدد نان و یک قطعه پنیر اکتفا می کرد.

شکرگزاری مگر چیست؟ شکرگزاری همین است که برای پاسداشت نعمات الهی بیشترین تلاش را بکار ببریم و سلامت خود را با تغذیه نامناسب به خطر نیندازیم. دکتر خود را در مقابل نعمت جوانی و سلامتی مسئول می دانست و برای شکرگزاری از آن نعمات از هیچ کوششی دریغ نمی کرد. او در اجرای برنامه های خود قاطع بود و به قیمت ناراحت شدن مقطعی دوستانش نیز اجرا می کرد. و همانطور که ذکر شد در سن 43 سالگی قیافه اش همانند یک جوان بیست و چندساله بود.

همانطور که گفتم تغذیه در موفقیت انسان بسیار مهم است لذا اگر کسی می خواهد خودسازی کند باید به آن توجه ویژه کند. یکی از اولین اقدامات ضروری برای رشد و تعالی است.