دکتر اردشیر حسین پور با اینکه حدود 43 سال سن داشت ولی چهره او به جوان بیست و چندساله می ماند واقعاً خود من باور نمی کردم دکتر 43 سال سن داشته باشد و همچنین دیگر همکاران هم از جوانی او علیرغم سن بالا متعجب بودند.

یک روز در خصوص چهره بشاش و شاداب او سئوال کردم و علت جوان ماندن او را جویا شدم. هیچ جوابی نداد و مایل هم نبود جواب بدهد و فقط یک جمله سر زبانی گفت: ورزش و تغذیه سالم. ولی معلوم بود که عوامل دیگری هم در کار است که ایشان یا نمی خواهند بگویند یا نمی تواننند بگویند.

بسیار فکر کردم چرا دکتر این علل را نمی گوید تا دیگران هم استفاده کنند و حتی در ذهنم مرور کردم که علت عقب ماندگی ما همین پنهان نگه داشتن رموز توسط بزرگان و دانشمندان ماست. اگر شیخ بهایی فوت و فن حمام شیخ بهایی را می گفت شاید ما به جاهایی می رسیدیم که الان دیگران رسیده اند. من فوت و فن حمام شیخ بهایی را نمی دانم ولی در آن زمان این تکنولوژی در دنیا بی نظیر بوده است اگر در جامعه رواج پیدا می کرد و شاگردانی از آن آگاه می شدند و در سراسر کشور این نوع حمام را راه می انداختند باعث بالارفتن آگاهیهای اجتماعی می شد و خودبخود کشور رشد می کرد. تکنولوژی، تکنولوژی می آورد و آمدن تکنولوژی یعنی مطالعه یعنی تحقیق یعنی پیشرفت و رشد.

ولی دکتر حسین پور خداییش در این زمینه خوب کار کرد و سعی داشت شاگردان زیادی را بپرورد ولی آنچه باعث می شود چیزی را نتوان گفت به علت عدم درک عمومی است. چنانکه حضرت علی(ع) هم می فرمایند مسائل و دانشی را می دانند که مردم گنجایش و ظرفیت شنیدن آن را ندارند و به همین خاطر نمی توانند بگویند.

اگر بخواهیم بهانه بیاوریم که چرا دانشمندان و بزرگان ما اینگونه عمل کرده اند فقط و فقط می توانیم بگوییم سطح درک عمومی مردم این اجازه را به آنها نداده است.

دکتر روزانه یک ساعت ورزش سنگین می کرد. در مورد نحوه غذاخوردن او هم خاطرات زیادی گفته شده که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.