آزادنویسی یک مزایای خاصی دارد. به بیانی دیگرآزاد نویسی همان خودنویسایی است. خودنویسایی یعنی به طور مداوم هرچه از ذهنت عبور می کند می نویسی تا بر اوضاع مسلط شوی. شما موقعی که آزاد می نویسی لذت می بری چون به خواسته دلت عمل می کنی. اگر می خواهی همیشه موفق شوی به خواسته دلت عمل کن. البته خواسته های دل نمی تواند قواعد و قوانین الهی را زیرپا بگذارد.

در خودنویسایی، شما خودتان را می نویسید. نوشتم خود باعث مسلط شدن شما بر وضعیت فعلی تان می شود. در واقع همه ی آنچه در ذهنتان می گذرد و شما نسبت به آن بی توجه یا مشکل دارید پیش روی شما قرار می گیرد و شما می توانید بهتر تصمیم بگیرید. خودنویسایی از دیدگاه من یعنی اینکه شما مشکلات و تفکرات را با خودبرتر تو ترکسیب شده جدا می کنی و خودبرتر را آزاد می کنی تا نقش اصلی اش که همان نظارت و شهادت است ایفا کند. در این صورت موفقیت حداقل نسبی قطعی است و بستگی به میزان خودنویسایی و استقلال خودبرتر از عادت و حواس دارد.

آزاد نویسی در واقع یعنی از عادات و حواس دنیایی فراتر برویم. ما با آزادنویسی به دنیای دیگری می رویم که قدرت فوق العاده در آن وجود دارد. قدرتی که انسان در دنیای روحی دارد قابل مقایسه با قدرت دنیای مادی نیست بنابراین ما موقعی که با آزادنویسی یک لحظه در این دنیا وارد می شویم به علت سرشاربودن قدرت، شارژ می شویم.

آزمایش کنید. سعی کنید از دنیای مادی خارج شوید به دنیای فکر و خیال بروید و ببینید که چگونه شارژ می شوید.