فوتبال را از جنبه های مختلفی می توان بررسی کرد. از دیدگاه مکاتب و ادیان مختلف می توان به آن نگاه کرد. همه تقریباً در مورد این دیدگاهها اطلاعاتی داریم ولی به نظر من فوتبال با این روشی که در کشور ما اداره می شود اخلاقی نیست. اخلاق را هر چقدر هم که نسبی فرض کنیم بازهم با فوتبال همخوانی ندارد. درست است که قوانین انظباطی فوتبال بازدارنده است ولی برای اینکه فوتبال از حالت غیرانسانی درآید باید هویت اخلاقی به آن داد. الان آنچه به عنوان اخلاق مطرح است برای پیشبرد فوتبال است چون در واقع استفاده از مباحث اخلاقی برای جلوگیری از مشکلاتی است که می تواند ایجاد شود. فوتبال بطور کلی باید روح اخلاقی پیدا کند. روح اخلاقی یعنی زنده کردن جنبه های معنوی و انسانی در جامعه که نیازمند رجعت انسان به معنویت است. آنچه از فوتبال می بینیم یک مبارزه محترمانه است و انسانها پای یکدیگر را خرد می کنند و یا اینکه بعضی وقتها با هم کتک کاری می کنند و به پیروزی به هر قیمتی می اندیشند و این خوب نیست. از دید هر کسی نگاه کنیم هیچ کس نمی گوید این خوب است.

به نظر من مشکل در فوتبال به نیت برمی گردد. در فوتبال فقط مسائل مادی مد نظر است. درست است که مسائل جنبه مهمی در زندگی است ولی وقتی به فوتبال دقت می کنیم وجه اخلاق و معنوی نمی بینیم یا بسیار کم می بینیم. در فوتبال نیت همان رسیدن به مطامع مادی به هر قیمتی است و همین مسأله باعث توجیه صدمه زدن می شود. صدمه زدن به انسانها در هر حال پسندیده نیست و خلاف قواعد و قوانین هستی است.

لذا باید طرحی نو درانداخت. در خصوص فوتبال حرفهای زیادی برای گفتن دارم که در آینده بیشتر در مورد آن صحبت خواهم کرد.