زندگی نامه خانم پروین بهمنی موسیقدان و پژوهشگر و متولد ۱۳۲۸ در ایل قشقایی

پروین، کودکی را در میا ن ایل گذراند. پس از تحصیلات متوسطه وارد تربیت معلم

عشایری شیراز شد و سال ها به عنوان آموزگار در مناطق مختلف عشایری استان

فارس خدمت کرد. پدرش، غلامرضا بهمنی،  از موسیقی دانان ایل و صاحب سبک بود.

او می گوید:.........

ادامه زندگی نامه در ادامه مطلب

موسیقی ایل علاقمند شد و پدر هنرمندش نیز مشوق او بود. از محضر اساتیدی

مانند: محمد حسین کیانی( آواز خان بنام ایل قشقایی)، محمد قلی خورشیدی

( شاهنامه خوان معروف ایل)، هادی نکیسا و حبیب الله گرگین پور(مشهورترین

موسیقیدانان ایل ) و محمد رضا درویشی فیض برد. وی مدت مدیدی نیز نزد هنگامه

اخوان به آموختن موسیقی ردیفی ایران پرداخت. او همچنین فرزندان خود را با

موسیقی سنتی و عشایری آشنا نمود و بیش از دو دهه است که زندگی خود را وقف

پژوهش و احیاء موسیقی سنتی و اصیل ایل قسقایی نموده است.

پروین، رسما کار بنیادین خود را از هجدهمین جشنواره بین المللی فجر در حوزه هنر

و فرهنگ آغاز کرد. از سال ۱۳۷۴ به دفعات در جشنواره های متعدد بین المللی، ملی

و منطقه ای، دعوت گردید و برنامه های مختلفی را اجرا و یا مدیریت نمود. در سال

۱۳۸۱، گروه موسیقی قشقایی حاوا را با هدف : حفظ و اشاعه موسیقی اصیل ایل

تشکیل و سرپرستی آن را به عهده گرفت . ( حاوا بر گرفته از نام هنرمند و موسیقی

دان پیشکسوت قشقایی است).

 پروین به جمع آوری اشعار ایل همت گذاشت، بالغ بر ۱۵۰۰ قطعه دو بیتی با زبان

ترکی را  به فارسی برگرداند و به حوزه هنری تحویل داد. به تحقیق در شعر و

موسیقی قشقایی پرداخت و آنها را به رشته تحریر درآورد و یافته های خود را به

رایگان در اختیار دانشجویان، علاقمندان و پژوهشگران قرار داد. در ساماندهی و

معرفی هنرمندان  ایل، تلاش بسیار داشت و چهره های گمنام و مستعد عشایر را

شناسایی و با جامعه هنری کشور مرتبط نمود و در این راه حتی آپارتمان کوچک خود

را در اختیار هنرمندان قشقایی گذاشت.

همکاری پژوهشی خود را با اساتید دانشگاه های باکو، ترکیه، کوزوو، ترکمنستان در

زمینه فرهنگ و هنر و ادبیات زبان ترکی و نیز سازمان بین المللی یونسکو توسعه داد

و برای فیلم های مختلف و مستند تلویزیونی، آهنگ و آواز تنظیم نمود و به عنوان

کارشناس در برنامه های مختلف صدا و سیما به ایفای نقش پرداخت. او عاشق

موسیقی قشقایی است و در کلان شهر تهران هم، خلق و خوی ایلی را حفظ کرده

است. معتقد است موسیقی، کالای تجاری نیست و به ویژه موسیقی نواحی،

حسی است و از همین طریق باید آن را منتقل نمود. می گوید: زنان ایل هنرمندان

واقعی هستند که با گفتن مداوم لالایی به فرزندان، زمزمه در شیر دوشی، تراته

خوانی در هنگام قالی بافی و کار روزانه، این هنر و میراث را سینه به سینه حفظ و

منتقل کرده اند.

وی به دفعات از طرف کشورهای مختلف از جمله ترکیه و آذربایجان دعوت شده و مورد

تجلیل و تقدیر قرار گرفت.  سر پرستی گروه های موسیقی را در جشنواره های متعدد

بین المللی و ملی بر عهده داشته ه و بالغ بر ۲۰ لوح های سپاسِ و تقدیر از جشنواره

های مختلف ( فجر، موسیقی نواحی ، موسیقی آیینی، تماشاگه راز ، شب های

استان ها، آواهای باستانی و..)   را دریافت کرده است. از ایشان به عنوان یکی از

زنان پیشکسوت موسیقی ایران،  تنها زن پژوهشگر  بومی و یکی از ۳۶ استاد

موسیقی نواحی ایران تقدیر به عمل آمده است. برخی از تلاش های فرهنگی ایشان

در قالب مقاله، لوح فشرده و.. منتشر گردیده و تعدادی نیز در فرایند اخذ مجوز و

انتشار است، ولی همچنان نگران از دست رفتن این سرمایه ملی و فراموشی

هنرمندان گمنام ایل می باشد.

منبع:بزرگترین آرشیو موسیقی قشقایی-هلئی