من جزئي از اين پيكره بي نهايت الهي هستم و انرژي و قدرت اين پيكره نامحدود الهي در وجودم جريان دارد و من رو به رشد و تعالي ام. مهمترين نكته زندگي اين است كه به اين نكته يقين پيدا كنيم. اين نكته كه هر چه رخ مي دهد تحت سيطره قدرت لايزال الهي است و من هم جزئي از اين هستي در هر حال رو به رشد هستم و نگراني، اضطراب و خودمسئول بيني نتيجه عدم شناخت دقيق ما از خود و هستي است. ما در پيكره الهي جايگاهي داريم كه همان جايگاه، مقدس است. بهترين فرض هم اين است و نشانه ها هم اين را شنان مي دهند. ما طبق خواسته الهي به دنيا آمده ايم و جزئي از هستي نامحدود هستيم يك سري وظايفي داريم كه بايد با شناخت قواعد و قوانين الهي براي انجام خوب آنها تلاش وافر داشته باشيم ولي ما نمي توانيم مسير هستي را تغيير بدهيم زيرا ما زيرمجموعه كوچكي از هستي هستيم نه مسلط بلامنازع. لذا خود را اذيت نكنيم. خود را به هستي بسپاريم و يقين بدانيم كه هستي كار خود را كه به سوي كمال است چه بخواهيم و چه نخواهيم انجام خواهد داد و فقط ما يك اختيار كوچكي داريم كه بايد قدر آن را بدانيم.

يعني عقلانيت ما در اين است كه بدانيم:

1-نيروي خداوندي لحظه به لحظه در ما جاري است و ما جزئي از اين نيرو هساتيم.

2-اختيار ما خيلي كوچك است و اختيار ما زماني كيفيت مي يابد كه بدانيم ناتوان تر از آنيم كه فكر مي كنيم. ولي اگر خود را به جريان نيروي هماهنگ هستي بسپاريم برد كرده ايم. بدون اينكه فعاليت زيادي داشته باشيم به همنابع و امكانات فراواني دست مي يابيم.

3-موقعي كه خداوند در وجود ماست يعني هميشه با خداهستيم و خدا هم منبع نعمت و بركت است پس چه جاي افكار منفي و موهوم. بايد همه چيز را به او سپرد.