همه ي ما ديگران را به ازدواج تشويق ميكنيم بدون اينكه توجه كنيم آيا فرد مورد نظر اين آمادگي را دارد. مگر مي شود زندگي مشترك با آن همه مشكلات و موانع را بدون آمادگي قبول كنيم و موفق شويم. درست است تشكيل خانواده مهمترين بخش زندگي است ولي آيا بدون آمادگي روحي و جسمي مي توان اين برهه حاس و حياتي را آغاز كرد. بسياري از كساني كه ازدواج مي كنند نمي توانند از عهده ي مشكلات شخصي خود برآيند چگونه مي توانند يك خانواده را كه پيچيدگي بسيار بيشتري دارد اداره كنند. ما قبل از ازدواج بايد به اين يقين برسيم كه مي توانيم از عهده مسئوليتهاي مرتبط بربياييم وگرنه زندگي دو يا چند نفر ديگر را خراب كردن هنر نيست.

ازدواج در زندگي هدف نيست بلكه يك ابزار است. تا زماني كه نمي تواني از اين ابزار استفاده كني نبايد به آن دست بزني. شما تا زماني كه نمي تواني از تفنگ استفاده كني نبايد به آن دست بزني. هر وقت مهارت و شايستگي لازم را به دست آوردي مي تواني به تفنگ دست بزني وگرنه ممكن است در اثر عدم مهارت باعث مشكلات عديده شود. ازدواج نيز همين طور است. بايد دقت كنيم ببينيم ما در حال حاضر توانايي ذهني و رفتاري براي ازدواج داريم يا نه؟ در آن صورت اقدام كنيم.

من در اينجا يك راهكار ارائه مي دهم و آن اينكه فقط و فقط كتاب مطالعه كنيد و به در اثر مطالعه زياد به نتايج يقيني برسيد.