موسسه ورزشی ترلان قشقایی شاهین شهر
ماموریت این وبلاگ، اطلاع رسانی در خصوص ورزش قشقایی های شاهین شهر

زندگی نامه

آنگاه که اعتقادم بدو راسخ شد : به قلم آقای عبداللهی از کاشان

وقتی در دفتر کار معاون اول یکی از وزارت خانه ها ، با حضور استاندار و چندین نفر از مقامات کشوری و استانی ، گرهی در کار مذاکره افتاد و نزدیک بود که آن جلسه بدون هیچ دستاوردی متلاشی شود و معاون وزیر و سایر حاضران در حال برخاستن و رفتن بودند ! تنها او بود که با اصرار شجاعانه و توأم با شفقت و صداقت ، تمامی مقامات را وادار به نشتن کرد و بازوناش را بر  روی میز فشار داد و گفت : «آقایان ، اجازه دهید این موضوع همین الآن صورتجلسه شود.» و همین اصرار و ابرام مردانه اش موضوع مورد بحث را به نتیجه رساند و تحسین حاضران را بر انگیخت .

    آری ، او «حسینعلی حاجی» ، فرماندار کاشان بود که هنوز معاون استاندار هم در کنار نامش نوشته نمی شد ، زیرا فرمانداری ویژه ، یکی دو سال بعد برای کاشان مصوّب گشت ؛ اما صلابت حاجی فراتر از عناوین القاب بود . خواب و آرام را به یکسو نهاده بود و حُسن مَآب می جست و اطمینان دلش از ذکر الله بر می خواست . سحر خیز بود و گویی کامروایی اش در انجام کارهای خطیر از همین موارد ناشی می شد . او برای انجام وظیفه و خدمت رسانی به مردم سر از پا نمی شناخت . مردی تمام بود و وارسته و واصل که می شد تمامتِ این بیت را در آیینه سیمایش به تماشا نشست :

«صمت و جوع و سحر و خلوت و ذکری به دوام                        ناتمامان جهان را کند این پنج تمام»

 که نه تنها برای شرکت در آن جلسه مذکور ، خواب نیم شبان را بر خود حرام کرده بود ، بل برای حضور در نشست های اداری تهران و یا سایر نقاط و پیگیری کارهای خطیر که فقط با عزم و اراده او منتج به حصول می شد سحرخیزی و شبگیر می کرد و گویی (تتجافی جنوبهم عن المضاجع یدعون ربهم خوفاً و طمعاً) (سجده/۱۶) کار و بار شبانه ی هماره ی او بود ، چنانکه بسیار می شد که هر کس صبحگاهان او را می دید به درستی کم خوابی شبانه را در سیمایش می یافت و تصویر (کانوا قلیلاً من اللیل ما یهجعون) را در وجود او به تماشا می نشست و مهبوت و مغبوط مقام محمودش می گشت که بشاشت انوارش از رخسار او هویدا بود ، چرا که حضرت رب الارباب ، هیچکس را بی تعبد و تهجد و رهسپری با قافله نافله به مهمان سرای محمودش بار ندهد : (من اللیل فتهجد به نافلة لک عسی أن یبعثک ربک مقاماً محموداً) (اسری/۷۹).

و هم ازیرا که حاجی جبین بندگی به ساحت کبریایی کردگار سوده بود ستوده ی خاص و عام بود و عارف و عامی به تمامی از او به نیکی یاد می کردند ؛ او از متن مردم برخاست .

زادگاهش «دلیگان» و زادسالش «۱۳۴۱ هـ.ش» است ، در خانواده ای متدین و اهل کار و تلاش . او روستا زاده  است ، با همان اخلاص و صداقت . کارنامه تحصیلات متوسطه اش مُهر و امضای جبهه و گرد و غبار رزم و ایثار و رشادت و بوی باروت و خمپاره دارد و انگبینی در شخصیت تحصیلی و علمی او در تموّج است که شهد و شکّر آن کارشناسی علوم سیاسی و عسل مصفّایش کارشناسی ارشد مدیریت دولتی و سرشار شدن در جویبار دانش پذیری دکتری در رشته مدیریت منابع انسانی است و هم اینک که بدان آستان بار یافته بر آستانه نشسته تا در پناه لطف حق دوره دکتری را یا علی بگوید :

«ما بدان درگه عالی نتوانیم رسید               هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند»

دست علی (ع) به همراهش که باب علم نبوی (ص) است .

**********

     اگر چه آقای حاجی در شهرستان های گوناگون ، فرماندهی بسیج و سپاه و فرمانداری و معاونت استاندار را شهروندی کرده است اما هرگز شهربندِ مسئولیت ها و مقاماتش نشده ، چه آن روز که فرمانده دسته و گروهانی ساده در عرصه های رزم و پیکار بود و چه آنگاه که فرماندهی ناحیه مقاومت در شاهین شهر و لنجان و نجف آباد و حتی کلانشهر اصفهان بر عهده اش بود چه این شش سال اخیر که فرماندار ویژه کاشان و معاون استاندار شد ، هرگز از کسوت سادگی و صفا بیرون نیامد و نخوت قدرت و تبخُّر منصب او را از راه به در نکرد و هیچکس از او دل‌ آزرده نگشت .

«هزار جان گرامی فدای اهل نظر                          که مال و منصب دنیا به هیچ نشمارند

به جان زنده دلان سعدیا که ملک وجود                       نیرزد آنکه وجودی ز خود بیازارند»

    دست و بازویش در حین کار و تلاش و در هنگامه قلم و قدم حکایتگر روزگارانی بود که جانانه و مردانه و سلاح بر دوش ، بر خصم دون می تاخت و جبهه های غرب و جنوب را همپای سایر رزم آوران ، عرصه گُردی و سپهسالاری می ساخت تا بادا که مشمول این کریمه کتاب الله باشد : )إن الله یحب الذین یقاتلون فی سبیله صفاً کأنهم بنیان مرصوص (صف/۴)( و تا دیگر هیچ هرزه درایِ یاوه سرایِ ژاژخایِ پلشتِ دیو سیرتِ طمّاعِ متجاوز ، هوسی در دماغ نپزد که در بنیانِ مرصوصِ این خاک پاک رخنه ای آورد ، زیرا پیکارگران حیدر دل و گردان نام آور و رادان مظفّر ، رایت جهاد و آیت داد از کف نیفکنده اند و پیکارشان همچنان پر شور است :

«کنون رزم گردان ایران شنو                 هِزَبران حیدر دل گرم رو

که پیکارشان وه چه پرشور بود              همه یکسره آیت نور بود»

آیت نوری که جاهد مجاهدان آن را بازارگانی می داند که از عذاب الیم باز می رهاند و سکونت در جنات عدن و مساکن طیب و فوز عظیم و فتح قریب را بشارت می دهد : )یا أیها الذین آمنوا هل أدلکم علی تجارة تنجیکم من عذاب ألیم * تؤمنون بالله و رسوله و تجاهدون فی سبیل الله بأموالکم و أنفسکم ذلکم خیر لکم إن کنتم تعلمون * یغفر لکم ذنوبکم و یدخلکم جنات تجری من تحتها الأنهار و مساکن طیبة فی جنات عدن ذلک الفوز العظیم * و أخری تحبونها نصر من الله و فتح قریب و بشر المؤمنین (صف/۱۳-۱۰)(

**********

باری ، پس از دفاع مقدس هشت ساله ، آقای حاجی توانست در چندین ناحیه ، از جمله اصفهان ، ده ها هزار تن نیروی کارآمد و رزم آزموده ی بسیجی را سازماندهی و صف آرایی نماید که «رزمایش بزرگ علویون» یک صفحه تماشایی از آن کتابنامه حماسی بود . نمایش اقتداری که در محضر ولیّ سرفراز ، خامنه ای اهل راز و با اتکال به خدای بی انباز ، دل های شیفته سارانِ اسلام و نظام را به وجد و شور هنباز نمود و آنان را عنان به عنان تا سایه سار بستان سرای قرآن و گفتار کردگار سبحان همراهداری کرد که اهل ایمان را فرمان می دهد :‌ »تا سلاح برگیرند و بندهای پای موزه ها محکم کنند و در صفوفی جدا و با هم ،‌ مهیای کوچ و پیکار باشند : )یا أیها الذین آمنوا خذوا حذرکم فانفروا ثبات أو انفروا جمیعاً (نساء/۷۱)( .

تا اگر به اجبار و ناخواست و ناگاه خصمی معاند تأمیل و تحمیل جنگ و ستیز کرد هرگز گریز نکنند تا ثباتشان ممات دشمن را برات کشد : )یا أیها الذین آمنوا إذا لقیتم فئة فاثبتوا (انفال/۴۵)(

همان که گفتار حکیم توس در شاهنامه سترگ اوست گردان و مردان هماره ایران را :

«بکوشید کاین جنگ آهِرمَن است                               همه درد و کین است و خون خستن است

بگیرید یکسر همه جای خویش                                                 یک از یکدگر پای منهید پیش

میان بسته دارید و بیدار بید                                                       همه در پناه جهاندار بید

هر آن کو شود کشته زین رزمگاه                                           بهشتی بود شسته پاک از گناه»

**********

حسینعلی حاجی به فرمانداری دارالمؤمنین می رود :

در اواخر سال ۱۳۸۴ ، وزارت کشور که توان مدیریتی زائد الوصف و فداکاری های تمام عیار نامبرده را در عرصه های گوناگون دریافته بود از ایشان دعوت کرد تا سمت فرمانداری شهرستان تاریخ ساز ، فرهنگ مدار و دارالؤمنین کاشان را عهده دار گردد ؛ جایگاهی که اندکی بعد در دور اول سفرهای استانی ریاست محترم جمهوری به استان اصفهان و کاشان ، به فرمانداری ویژه و معاونت استاندار ارتقاء یافت :

«چه کند کز پی دوران نرود چون پرگار                        هر که در دایره گردش ایام افتاد»

    اکنون حاجی این مسئولیت خطیر را با روحیه بسیجی و سلحشوری پیوند می زند تا با گام های مردانه اش ، دوران طلایی را برای مدیریت شهری و فرمانداری کاشان رقم زند که تا همگان مذعن و معترف باشند که دوران زمامداری او در تاریخ قبل و بعد از انقلاب اسلامی برای این خطّه و دیار ، بی نظیر و بی عدیل است ، زیرا کارهایی که او پیش برد و        طرح های ابداعی  ابتکاری که او هدایتگری کرد و اموری که تا سرمنزل حصول راهبری کرد در بسیاری از موارد شگفتی آور تحسین بر انگیز است ، اینک نمونه را چندی از آن ها :

الف) کاهش نرخ ۱۲ درصدی بیکاری به ۶/۷ درصد ، با جذب و تشویق سرمایه گذاران و راه اندازی بنگاه های زود بازده صنعتی و اقتصادی .

ب) راه اندازی و شروع به کار کارخانه عظیم خودرو سازی «سایپا کاشان» با تولید روزانه ۴۰۰ دستگاه خودرو شاخص «تیبا» که نمونه ای از تولید ارزشمند ملی و بومی است .

ج) اختصاص یک سوم پروژه های مصوب استان اصفهان در دوره اول سفر ریاست جمهوری به شهرستان کاشان (ناگفته پیداست که تحقق چنین موضوعی بی تردید حاکی از تدبیر و درایت فوق العاده و پیگری طاقت فرساست.)

د) پیشرفت شاخص های عمرانی ، اقتصادی ، کشاورزی و صنعتی کاشان در این شش سال ، تقریباً برابر با تمام دوران ۲۵ ساله ی قبل از فرمانداری ایشان پس از انقلاب شکوهمند اسلامی .

ه) تدوین نخستین سند چشم انداز  کاشان ۱۴۰۴ هـ.ش به صورت ابتکاری

و) و سر انجام اجرای طرح فرهنگی «سفیران خدمت» برای بازدید از تمامی نقاط روستایی و شهری حوزه فرمانداری کاشان به اتفاق اکثریت مدیران و مسئولان ادارات و بررسی مشکلات و مسائل نقاط محروم و دور دست به تعداد ۲۱۰ مرتبه که حاصل آن گذراندن ۴۰۰۰ مصوبه و اجرایی شدن کامل ۸۰% از این مصوبات بود .

و ده ها و صد ها نمونه از کارهای کارستان و اقدامات و خدمات شاخص که ذکر جمیل آن تا سالیان نَقل محافل و نُقل مجالس این دارالمؤمنین خواهد بود . همان که پیشوای رادمرادن و فداکاران و امام پرهیزکاران و موحدان ، امیر مؤمنان علی بن ابیطالب (ع) در تکمله عهدنامه اش به مالک اشتر ، از آن یاد می کند که مضمون آن بر جا نهادنِ ذکر جمیل در بین عباد  و آثار نیکو در بلاد است : )و أنا أسأل الله بسعة رحمته و عظیم قدرته … من حسن الثناء فی العباد و جمیل الأثر فی البلاد(

    و آری ، مردان و رادمردان اهل درد که در تاریخ بِشکوه این زادبوم دیرنده ، توفنده و پاینده ، چندی از آنان نامی فرا یاد دل ها کرده اند ؛ گاهی امیر کبیروار و رجائی سان پای در رکاب خدمتگزاری نهادند و گاهی چمران وار در عرصه رزم و رشادت پیش تاختند و نرد عشق باختند تا رهاورد رنجشان ، تا رهاورد رنجشان بزرگی و سرفرازی آرمان بلندشان باشد :

«بسا رنج ها کز جهان دیده اند                     ز بهر بزرگی پسندیده اند»

**********

اما ناگفته ها درباره شخصیت و خصال پسندیده حاجی بسیار است :

اینکه در طول مدت ۶۵ ماه فرمانداری خود از غذای بیت المال استفاده نکرده و در آغاز هرهفته غذای خود را به صورت یک بسته حاضری از منزل می آورد و ره توشه آن هفته می ساخت .

اینکه ده ها میلیون تومان حق قانونی شرکت در جلسات و کمیسیون های متداول چشم پوشی نمود تا آزادگی و وارستگی خود را حفظ نموده و وامدار کسی یا گروهی نباشد .

اینکه از تشویقی های پانصد هزار تومانی شورای سازمان ها (تاکسی رانی و اتوبوس رانی و …) به فرماندار و سایر اعضای هیأت مدیره اکیداً جلوگیری می نماید .

    اینکه شماره تلفن همراه او (۰۹۱۳۱۶۱۶۵۹۸) در اختیار تمام مردم بود و حتی گاهی که به دلیل شرکت در جلسات مهم ، توان پاسخ دادن نداشت ، در پایان جلسه ،‌ خودش به شماره افراد زنگ می زد و ضمن استماع درد دلها و مشکلات آن ها برای رفع آن مخلصانه تلاش می کرد و این موضوع مایه عبرت و شگفتی برخی از خواص بود .

«غیرت عشق زبان همه خاصان ببرید                      کز کجا سر غمش در دهن عام افتاد»

    اینکه در هر شبانه روز حدود ۱۲ تا ۱۵ ساعت کار می کرد و از سپیده دمان آغاز می کرد و تا نیم شبان و گاهی دیرتر چراغ اتاق کارش سوسو می زد .

    اینکه برای رف مشکلات و سرعت بخشیدن به روند پیشرفت ها ، کراراً در مسیر تهران ، کاشان در رفت و آمد بود و دست کم هر ۱۵ روز با یکی از وزیران و رؤسای سازمان ها و معاونان آن ها دیدار و گفتگو داشت و بسیاری از آنان را چندین مرتبه به کاشان دعوت می کرد که قاطبتاً پس از حضور در این شهر و مشاهده پیگیری ها و سخت کوشی های او و کاروان مدیران تحت امرش ، می گفتند : «اگر تمام فرمانداران مانند آقای حاجی بودند بسیاری از مشکلات کشور حل می شد.»

 اینکه جلسات اداری را از ساعت ۱۶ تا ۲۲ منعقد می نمود تا در ساعات اداری خللی برای مراجعان به ادارات پیش نیاید .

اینکه خود را خادم و نوکر مردم می دانست و بین فقیر و غنی و … از لحاظ برخورد ، تمایزی قائل نبود و برای عموم طبقات و ایثارگران احترام فوق العاده قائل بود .

اینکه با هیچکس اهل رودربایستی نبود و تمام وظایف و مصوبات مربوط به دستگاه های اداری شهرستان را قاطعانه و بی اغماض از مدیران پیگیری و حتی گاهی آنان را بازخواست می نمود .

اینکه به صورت ناگهانی و سرزده از کار و فعالیت های سازمان ها و ادارات سرکشی و بازدید می نمود .

اینکه بسیار اهل مشورت بود ، خاصه با نخبگان و تحصیل کردگان جوان و طرفدار جدی سپردن مسئولیت ها به جوانان بود .

اینکه هرگز کسی از او دروغی نشنید و هر حرف و سخنی که می گفت صادقانه بدان عمل می کرد .

اینکه هر کجا انحراف و کژی از حق و قانون و اجحاف بر مردم به ویژه محرومان را می دید ، بی درنگ علیه آن فریاد بر می آورد .

اینکه به دلیل همین سجایا و مکرمت ها و این همت بلند ، بارها به عنوان فرماندار نمونه در سطح کشور معرفی گشت.

آری اینها ، همه و همه سندهای گویا و ناطقی دارد به تعداد قریب چهارصد هزار تن اهالی شریف کاشان که از نزدیک این خصال بی مثال را شاهد و سامع بوده اند و اینک مِدحَت سرایان متحدّ ثانِ خدمات و تلاش های مخلصانه و حیرت زده کمالات و جوانمردی اویند و سعدی وارش خطاب می کنند :

«شهری متحدّ ثان حُسنت                            الا متحیران خاموش

گفته است تو را هر آنکه گفته است                     رفتی و نمی شوی فراموش»

برگرفته از وب سایت رسمی آقای حسینعلی حاجی نامزد انتخابات دوره نهم انتخابات مجلس شورای اسلامی





تاریخ: یک شنبه 7 اسفند 1390برچسب:شاهین شهر, برخوار و میمه,
ارسال توسط اله کریم عباس نیا